Dit gebied laat zien waar het beheergebied zwervende damherten ligt volgens de Omgevingsverordening Zeeland. Het gaat om de artikelen 2.152 en 2.153.. Meer uitleg staat bij artikelen 2.152 en 2.153 in de omgevingsverordening: https://lokaleregelgeving.overheid.nl/CVDR709135/2#chp_2__subchp_2.10__subsec_2.10.2__art_2.152 https://lokaleregelgeving.overheid.nl/CVDR709135/2#chp_2__subchp_2.10__subsec_2.10.2__art_2.153 https://lokaleregelgeving.overheid.nl/CVDR709135/2#artrecital__div_2__div_2.10__div_2.10.2__content_2.152 https://lokaleregelgeving.overheid.nl/CVDR709135/2#artrecital__div_2__div_2.10__div_2.10.2__content_2.153

Belastingheffing van resorten walcheren dubbelle 100 penning

De kaartbijlagen XI - verdrogingsgevoelige natuurgebieden, XII-1 bestaande natuur, XII-2 agrarisch gebied van ecologische betekenis, XII-3 natuurontwikkelingsgebieden en XII-4 afwegingszone natuurgebieden van de Omgevingsverordening Zeeland wijzigen jaarlijks naar aanleiding van de realisatie van nieuwe natuurgebieden en naar aanleiding van herstelmaatregelen en kwaliteitsverbeteringen in bestaande natuurgebieden. Door de bijlagen jaarlijks te wijzigen blijven deze actueel en kan het beschermingsregime van de omgevingsverordening correct worden toegepast. De natuurbijlagen worden gewijzigd volgens de uniforme openbare voorbereidingsprocedure ex afdeling 3.4 van de AWB, waarbij GS een ontwerp besluit nemen in februari/maart, er gelegenheid is voor het indienen van zienswijzen in maart en april, en waarbij GS in juni een definitief besluit nemen. De besluiten worden gepubliceerd op het Omgevingsloket.

Subsidiekaart SVNL 2024

Het (niet aaneengesloten) gebied bestaat uit tien dammen, verspreid over Zeeland (andere onderdelen van de Deltawerken liggen in Zuid-Holland). Deze dammen vormen de ruggengraat van de Deltawerken. Dit waterstaatkundige project, een van de belangrijkste uit de 20ste eeuw, moet een groot deel van Nederland tegen overstromingen beschermen. De Deltawerken vormen een mijlpaal in het voor Nederland zo kenmerkende thema “omgang met water”.

Monitoring Insecten: 2021 Hoogduin - Natuurcollectief

Waterkwaliteit meetpunten (centrale locaties)

Historische rasterkaart van oostburg uit 1560

De Staats-Spaanse Linies zijn de restanten van zestiende- en zeventiende-eeuwse militaire verdedigingswerken die werden aangelegd in de periode van de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) tot aan de Franse Tijd (1794). Het stelsel van verdedigingswerken strekte zich aan beide zijden van de landsgrens uit van Knokke-Heist in het westen tot en met Antwerpen in oosten. De Linies hebben niet alleen een belangrijke rol gespeeld in de bepaling van de landsgrenzen tussen Nederland en België, maar ook in de verdere geschiedenis van de twee landen. Een groot deel van deze linies en vestingen is in het landschap terug te vinden. Deze kaart laat zien waar de linies liggen of hebben gelegen. De bijhorende forten en vestingplaatsen zijn niet op deze kaart aangegeven. Op deze kaart zijn ook de locaties van de Fortengordels rond Antwerpen en de Zuiderwaterlinie zichtbaar.

Een klein gedeelte van Zeeland wordt in beslag genomen door de kustzone: het gebied van de duinen en hun onmiddellijke omgeving. De kustzone bestaat uit het strand, de zeereep, de (Jonge) duinen en de binnenduinrand (‘manteling’ of ‘zoom’). Op Schouwen-Duiveland is dit een breed gebied, op Walcheren en in Zeeuwsch-Vlaanderen slechts een smalle strook. Na de laatste IJstijd (Weichselien, 73.000 – 10.000 jaar geleden) begon onder invloed van een warmer en vochtiger klimaat de zeespiegel te stijgen. Op een gegeven moment ontstond langs de Nederlandse kust een reeks parallelle strandwallen die zich steeds verder uitbreidden. Door verstuivingen ontstonden hierop lage duinen, de Oude Duinen. In de Romeinse Tijd sloeg de uitbouw van de West-Nederlandse kust om in een afname (die tot op heden voortduurt, zij het vertraagd door de kustverdediging). De strandwallen waren al vroeg bewoond. Op Schouwen-Duiveland zijn archeologische vondsten uit het Neolithicum (4.300 tot 2.000 jaar v. Chr.) gedaan. Ook in de Bronstijd en de IJzertijd vond bewoning plaats, evenals in de Romeinse Tijd. Aan het einde daarvan raakte met name de kuststrook dicht bevolkt. In de 3e eeuw nam de bevolking sterk af, maar hernieuwde groei volgde in de Vroege Middeleeuwen. In het begin van de Late Middeleeuwen (1000-1200) werden over de Oude Duinen en ten westen daarvan de Jonge Duinen gevormd. Deze zijn waarschijnlijk voor een deel ontstaan onder invloed van de mens. Verschillende factoren waren in het spel. Klimaatsverandering, overbeweiding en ontbossing leidden tot het vrijkomen van zand dat vervolgens ging stuiven en nieuwe duinen begon te vormen. In het overgangsgebied van de duinen naar de polder komen in Schouwen-Duiveland en Walcheren vroongronden voor: glooiende duingraslanden, waar het zand over het achterliggend kleigebied is gestoven. Vaak werden deze gebieden gebruikt als gemeenschappelijke weidegronden. Een andere typische vorm van ontginning van de duinen was de aanleg van elzenmeten, zoals dit in de binnenduinrand van Schouwen werd gedaan. In de natte terreingedeelten werden percelen van 2 tot 3 ha van greppels voorzien en beplant met elzen. Het hakhout werd gebruikt als brandhout. Om de elzenmeet heen lag vaak een houtwal of sloot. Vanaf de 19e eeuw werd het duingebied een steeds interessanter woon- en recreatiegebied. Naast de al bestaande landgoederen ontwikkelden zich villadorpen en grote badplaatsen, volledig gericht op het toerisme, zoals Renesse en Cadzand-Bad. Eveneens een van oorsprong 19e -eeuwse ontwikkeling is de stichting van duinwaterleidingbedrijven.